Mbrame nje erë e ftohte acar fryni nga ana e maleve,i shkundi shpirtent tone - bashke me gjethe te kesa) vjeshte
i muei andej kah dielli hijen si te pergjaket ua leshon zalleve
- ne Perndim, ku shtret e shkimet dnta ne pamundsme e vet
Enden shpirtent tone neper vise te Perndimit te mrekullueshem,
bajne te fala dhe me thane vendeve te shuguruem
e te pertnme nder fluide te hekunt te zjarrmit - adhurueshem
e me nje credo gezojne qiellen me çagje e te tymuem
ne cilen, diku ne skaj merimanga fatin tnllon
vetes dhe njerzis poshte, qe damaret i rrahin
(si te rrahunt trompete ne vorrese) - ndersa tue qa, kumbon
e thrret kumbon' e fabnkes, i njemijti fishkellim si nje fsham
shkyn ajrin
Shpirtent tone me nje dashni tragjike ato vise i duejne.
n'eter te kulluet u bajne fli ndjenjat e vet ma te holla
E ne nesermen fatale kundrojme nje horizont me njolla
shtegtare te merguem. shpirtent tone n"ongjine po kthejne
Migjeni
4 comments:
Enden shpirtent tone neper vise te Pemdimit te mrekullueshem,
....................................
Blendi,me duket mua apo ka germa gabim neper tekst??
Ke te drejte, nga copy, ne librin "migjeni vepra" qe kam ketu eshte perndimit por ver re si rn ngjan pak si "m"...do e regulloj.
:),dhe na thoni neve pastaj qe te shkruajme me pare ne word per t'i pastruar nga 'codici' qe mund te kene patur me pare :).
kam lexuar me teper nga 'peshqit'per (nga) migjenin se sa ne antoologjine e letersise shqiptare
Ah Migjeni..me vjen keq se shume njerezve kaq te veçante i eshte ditur vlera perhere me vonese...
Post a Comment